Uznanie długu (roszczenia) przez zobowiązanego jest czynnością prawną, która przerywa bieg przedawnienia, nawet gdy dotyczy tylko istnienia wierzytelności co do zasady, nie zaś co do wysokości. Po każdym przerwaniu przedawnienie biegnie na nowo. Z tego powodu warto zadbać o właściwe udokumentowanie uznania roszczenia, np. przez skorzystanie z formy aktu notarialnego. Pozwoli to na uniknięcie sporu co do charakteru oświadczenia zobowiązanego i jego skutków prawnych. Wyróżniamy 3 formy tej czynności. Uznanie właściwe jest umową ustalającą istnienie lub nieistnienie stosunku prawnego co do zasady i zakresu. Ugoda zawierana jest w sytuacji, kiedy strony chcą uniknąć niepewności co do roszczeń albo sposobu lub zakresu ich wykonania i dlatego czynią sobie wzajemne ustępstwa. Uznanie niewłaściwe to przyznanie istnienia długu, dokonane przez dłużnika wobec wierzyciela. Nie może być cofnięte ani odwołane, skutek w postaci przerwania biegu przedawnienia następuje niezależnie od woli stron.