W sytuacji, kiedy osoba niebędąca właścicielem gruntu wzniosła na jego powierzchni lub pod powierzchnią budynek lub inne urządzenie, działa zasada superficies solo cedit i własność zabudowy przechodzi na właściciela nieruchomości jako jej część składowa. Pozostaje kwestia rozliczenia nakładów zgodnie z interesem obu stron. Z art. 231 Kodeksu cywilnego wynika, że osobie, która wybudowała obiekt, przysługuje roszczenie o przeniesienie na jej rzecz własności zajętej działki za odpowiednim wynagrodzeniem, o ile samoistnie posiada nieruchomość w dobrej wierze, zaś wartość zabudowy przenosi znacznie wartość zajętej na ten cel działki. Podobne roszczenie przysługuje właścicielowi gruntu, jednak może go dochodzić wobec każdego inwestora (również niebędącego posiadaczem w dobrej wierze). Do przeniesienia własności wymagane jest zawarcie umowy notarialnej, o ile strony wykażą zaistnienie wszystkich przesłanek. Można też wystąpić na drogę sądową. Roszczenie jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.