Ustawowa wspólność majątkowa, która powstaje między małżonkami z chwilą zawarcia małżeństwa, obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Od tej zasady istnieją wyjątki, ponieważ Kodeks rodzinny i opiekuńczy określa, które składniki należą do majątku osobistego każdego z małżonków. W umowie notarialnej zawartej w czasie trwania małżeństwa lub przed ślubem można ograniczyć wspólność majątkową poprzez wskazanie innych przedmiotów majątkowych, które wejdą do majątku osobistego. W ten sposób małżonkowie mogą uzyskać większą samodzielność ekonomiczną bez ustanowienia rozdzielności majątkowej. Ograniczenie wspólności ustawowej wywołuje skutek na przyszłość, od chwili podpisania umowy lub we wskazanym w niej późniejszym terminie. Przedmiotem intercyzy mogą być również składniki nabyte wcześniej do majątku wspólnego, co doprowadzi do powstania ich współwłasności w częściach ułamkowych.